Piss Pool: over AI, oude lijven en digitale zelfvernieuwingscultuur

Wat betekent het om ouder te worden in een digitale wereld? In gesprek met denkers en kunstenaars naar aanleiding van PISS POOL, een baanbrekende theaterperformance die je instafeed in een ander licht zet.

Ons zelfbeeld, onze aandacht en ons gevoel voor eigenwaarde worden voortdurend beïnvloed door wat we zien, delen en liken. Deze avond onderzoeken hoe de (digitale) idealen van jong, fit en strak onze ideeën over wie we zijn (ver)vormen. Hoe beïnvloedt AI onze woorden, ons gevoel van eigenwaarde en onze ervaring van tijd? En hoe blijven we met elkaar verbonden in een tijd waarin onze online representatie voortdurend aandacht opeist?

We gaan hierover in gesprek naar aanleiding van de theaterperformance PISS POOL, waarin Suzan Boogaerdt en Bianca van der Schoot onderzoeken wat betekent om ouder te worden in een (beeld)cultuur die verjonging en zelfoptimalisatie centraal stelt

Het kunstenaarsduo Boogaerdt/VanderSchoot (BVDS) staat bekend om het creëren van theatrale tussenruimtes waarin het digitale en het lichamelijke elkaar kruisen. Hun werk beweegt zich op het snijvlak van performance, beeldende kunst, en onderzoekt hoe technologie onze waarneming, ons lichaam en ons bewustzijn stuurt. Vanuit een feministische en vaak ontregelende blik tonen zij hoe virtuele en reële werelden in elkaar grijpen, en hoe het menselijk lichaam zich daartoe moet verhouden.

Met PISS POOL richten ze hun aandacht op ouder worden binnen een (beeld)cultuur die verjonging en zelfoptimalisatie centraal stelt. Hun werk nodigt uit tot reflectie op wat het betekent om een lichaam te hebben (en te behouden) in een tijd waarin een digitale cultuur steeds meer bepaalt wie we zijn en kunnen worden.

De voorstelling PISS POOL toert momenteel door het land en is op 14 en 15 januari te zien in Frascati, Amsterdam.