<em>Felix &</em> <em>Sofie</em>: What the hek!? Een filosofie van omheining
De mens bakent voortdurend af. In de fysieke ruimte met muren en hekken. Maar ook conceptueel slaan we voortdurend piketpaaltjes. We brengen onderscheid aan tussen cultuur en natuur, mens en niet-mens, wij en de ander. Maar waarom willen we dat zo graag? Tijdens deze editie van Felix & Sofie trekken we de piketpaaltjes uit de grond en onderzoeken we of het paradijs ook zonder muren kan.
Wanneer we nadenken over wat de mens is, plaatsen we die al snel buiten de natuur – de natuur als ultieme niet-mens. Maar wat zijn daarvan de consequenties? Elize de Mul gaat in op de grondslag van dit hardnekkige dualisme in ons denken en stelt een alternatief voor.
Julien Kloeg bespreekt aan de hand van de Duitse filosoof Helmuth Plessner hoe wij ons af- en begrenzen als lichamelijk en reflectief organisme, maar ook als gemeenschap. Waarom zijn we zo gepreoccupeerd met het buitenhouden van ‘de ander’? En welke (totalitaire) gevaren brengt het vasthouden aan die grenzen met zich mee?
Denken over ecologie, het lichaam en de gemeenschap komt samen in het werk van Donna Haraway. Wat kan het concept van de cyborg ons leren over onze lichamelijkheid en onze relatie met de wereld om ons heen? Lydia Baan Hofman vertelt erover vanuit Haraway en Judith Butler‘s begrip van kwetsbaarheid.
Een avond over grenzen aftasten, bevragen en oprekken.
Sprekers
Elize de Mul is postdoctoraal onderzoeker aan de Radboud Universiteit Nijmegen, waar ze vanuit milieugeesteswetenschappelijk perspectief onderzoek doet naar de relatie tussen westerse mens en de natuur, door de lens van Nederlandse ’voedselbossen‘. Ze promoveerde op de manier waarop zelfverbeeldingstechnologieën die ’digitale dubbelgangers’ voortbrengen onze identiteit en zelfervaring beïnvloeden.
Julien Kloeg is UD aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Zijn onderzoek vindt plaats op het snijvlak van de filosofische antropologie, politieke theorie, en onderwijsfilosofie. Hij publiceerde onder andere over het werk van Plessner, Arendt, en Carl Schmitt, en schreef zijn proefschrift over de relatie tussen politiek en ethiek.
Lydia Baan Hofman is feministisch klimaatfilosoof. In haar proefschrift aan de EUR heeft ze, geïnspireerd door Donna Haraway’s wetenschapsfilosofische notie van ‘antwoordelijkheid’, of ‘response-ability’, een pedagogiek in tijden van klimaatcrisis voorgesteld. Zij geeft regelmatig lezingen en workshops over het werk van Donna Haraway en haar eigen onderzoek. Ze werkt nu als filosoof en adviseur bij de Wetenschappelijke Klimaatraad.
Programma en moderatie: Linde van Schuppen en Devi Smits
